Stosunkowo często osoby zmagające się z takimi dolegliwościami skarżą się również na ból promieniujący do uda. W takim przypadku jednak najczęściej jest to typowy ból uda od kręgosłupa. Na określenie przyczyny problemów w obrębie tej części ciała, duży wpływ ma również umiejscowienie bólu. Można również podać rozpuszczone wapno, które zmniejszy uczucie swędzenia. Osobę użądloną należy przez jakiś czas obserwować, by zareagować na ewentualne objawy uczulenia. Jeżeli szerszeń zaatakował okolice ust lub gardła, należy bezzwłocznie udać się na pogotowie. W wyniku powstałej opuchlizny mogą nastąpić problemy z Zastosowanie takich środków jak maść na ból dziąseł, czy żel na ból dziąseł może przynieść ulgę. Jeśli ból dziąseł zwiastował próchnicę, stan zapalny w jamie ustnej, itp., należy podjąć kurację zmierzającą do wyeliminowania tego schorzenia. Natomiast jeżeli powodem bólu dziąseł jest inna choroba ustrojowa Ból pleców i kręgosłupa jest jedną z głównych przyczyn niezdolności do pracy. Kiedy dolegliwości bólowe nie pozwalają na normalne funkcjonowanie, pozostaje zgłosić się do lekarza po zwolnienie lekarskie. Oczywiście w przypadku tych dolegliwości poruszanie się jest utrudnione, dlatego wartko skorzystać z możliwości e W tym artykule opisano ból gardła występujący w przypadku refluksu [1]. Co to jest refluks żołądka? Refluks, zwany również chorobą refluksową przełyku lub GERD (ang. Gastroesophageal Reflux Disease), to choroba polegająca na cofaniu się treści żołądkowej i kwasów żołądkowych z żołądka do przełyku. Co może powodować ból podbrzusza? Choroby układu moczowego. Ból podbrzusza i pleców może wiązać się z infekcjami lub chorobami nerek. Jeśli towarzyszy mu dodatkowo ból przy oddawaniu moczu, parcie na pęcherz lub zmiana koloru moczu - sprawdź, które choroby prawdopodobnie zweryfikuje lekarz podczas wizyty. Ta0JKc. Cały człowiek mnie boli! Depresja jest szczególnym, długotrwałym stanem braku zdrowia, który powoduje przede wszystkim ból psychiczny. Osoby cierpiące na depresję podają cierpienie i ból jako najbardziej uciążliwe objawy, obok smutku i zniechęcenia. W skrajnych przypadkach ból ten jest tak silny i obezwładniający, że razem z poczuciem beznadziejności i braku szans na poprawę (oczywiście, w poczuciu chorego) potrafi przeważyć szalę decyzji o próbie odebrania sobie życia. Czasami dzieci trapione chorobą używają zwrotów budzących u dorosłych śmiech, np. „Mamo, cały człowiek mnie boli!”. W depresji ból ma właśnie taki charakter – trudny do umiejscowienia, po głębszym zastanowieniu może nawet nie mieć zupełnie swojego fizycznego umiejscowienia w organizmie (chociaż bywają postacie depresji z bólem dobrze zlokalizowanym, somatycznym, spowodowanym wyłącznie depresją). Ból ten jest, mimo to, całkowicie realny i uciążliwy. Ból psychiczny Ból psychiczny, poczucie cierpienia, w depresji nie musi mieć żadnego powodu. Jego nasilenie mogą wywoływać przykre zdarzenia, ale też zdarzenia zgoła błahe i w innych okolicznościach (w sytuacji zdrowia) ignorowane przez osobę dotkniętą depresją. Ból psychiczny łączy się z poczuciem smutku i beznadziejności, może narastać aż do poziomu rozpaczy i wraz z bólem fizycznym uczynić życie chorego pozbawionym radości, a w trudniejszych przypadkach - nieznośnym. Ból fizyczny Według badań prowadzonych w grupie chorych z depresją pełnoobjawową, aż 65% osób uskarżało się na ból. Wśród zgłaszanych lekarzowi objawów znajdowały się: ból głowy, ból pleców, ból szyi, ból kończyn / stawów, ból w klatce piersiowej, ból miednicy, ból brzucha, uogólnione dolegliwości bólowe. Ból fizyczny może być spowodowany wyłącznie depresją – są to tzw. somatyzacje choroby czy też jej objawy somatyczne, czyli cielesne. Bólem mogą objawiać się również niektóre nerwice, które można pomylić próbując samodzielnie diagnozować przyczynę złego samopoczucia. Ból fizyczny może też pochodzić z innych źródeł: urazów bądź nierozpoznanych przez lekarza chorób somatycznych. Depresja potrafi go zwielokrotnić, co oznacza, że osoba cierpiąca na depresję będzie odczuwać go dotkliwiej niż odczuwałaby ten sam ból w okresie przed chorobą i niż może odczuwać go po podjęciu terapii. Otoczenie osób zmagających się z rozmaitymi problemami psychicznymi (w tym z chorobami), często zapomina o fizycznych objawach tych cierpień. Warto powtarzać i akcentować, że częste uskarżanie się na dolegliwości bólowe, postrzegane i oceniane jako przewrażliwienie czy użalanie się nad sobą jest skutkiem choroby, nie własnej woli chorego. Jak radzić sobie z bólem? Przede wszystkim należy dążyć do ustalenia przyczyny bólu i postawienia właściwej diagnozy. Drugim krokiem jest podjęcie leczenia. Doraźnie można łagodzić ból, jednak lepiej jest robić to pod kontrolą lekarza. Należy pamiętać, że ból jako objaw – paradoksalnie – może ułatwić diagnozę, a środki zastosowane samodzielnie i bez wiedzy naszego lekarza mogą diagnozę utrudnić. Mogą też zakłócić leczenie, np. wchodząc w niepożądane interakcje ze stosowanymi lekami. Zobacz też:Wszystko o depresji maskowanejJakie są objawy depresji? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Trwa ładowanie... ( Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Wielu lekarzy wskazuje, że ich pacjenci zmagający się z zespołem nieszczelnego jelita często skarżą się na bolesność stawów. Najczęściej jednak związane jest to z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wkrótce jednak badania go wykluczają i okazuje się, że przyczyną bolesności jest zły stan jelit. Czasem zespół nieszczelnych jelit bywa też łączony z chorobami autoimmunologicznymi. Na kolejnej stronie znajdziesz WIDEO, z którego dowiesz się więcej na temat leczenia ostrej biegunki Zobacz także: Picie alkoholu może zwiększać ryzyko zachorowania na 7 typów raka Kocie miauczenie może być bardzo przyjemne dla właściciela, o ile jest wyrazem zadowolenia zwierzaka. Gorzej, gdy kot miauczy bez przerwy, w dodatku w godzinach nocnych, a sąsiedzi niekoniecznie są z tego powodu szczęśliwi. Jak sobie poradzić z tym problemem? Dlaczego kot tak przeraźliwie miauczy Kocie miauczenie może mieć różne przyczyny. Oto najczęstsze z nich: Domaganie się jedzenia Domaganie się uwagi Wzywanie innych osobników z okolicy Wabienie kocurów, jeśli kotka ma ruję Uskarżanie się na ból Strach W zależności od tego, co wywołuje w naszym kocie potrzebę tak przeraźliwego i długotrwałego miauczenia, możemy podjąć odpowiednie kroki, aby temu jakoś zaradzić. Jeśli przyczyną jest ból wywołany przez chorobę lub skaleczenie, to objaw ten ustąpi po wizycie u weterynarza i podaniu leków. Jeśli natomiast kota coś przestraszyło, to trzeba go uspokoić i usunąć źródło strachu. Rada Jeśli kotka miauczy w okresie rui, to najlepiej jest ją po prostu wysterylizować. Miauczący kocur wyczuwający okoliczne kotki także uspokoi się po jego wykastrowaniu. Bywa jednak, że takie zabiegi nie pomagają, bo kot najzwyczajniej w świecie miauczy, ponieważ czuje się samotny. Co wtedy? Zapewnij kotu opiekę i poświęć mu trochę uwagi To najskuteczniejsza metoda poradzenia sobie z uciążliwym miauczeniem. Każdy właściciel powinien poświęcać swojemu pupilowi jak najwięcej czasu. Bawić się z nim, głaskać go, pieścić, brać na kolana – po prostu pokazywać mu, że jest ważny. Generalnie koty, które nawiązały z właścicielem silną relację nie wykazują tendencji do przeraźliwego miauczenia. Co w sytuacji, gdy nie możesz poświęcić kotu więcej uwagi? Zadbaj, aby się nie nudził. Kup mu lub zrób samodzielnie jakieś inspirujące zabawki, zapewnij dostęp do drapaka, pozwól mu swobodnie poruszać się po całym domu, nie zamykaj przed nim drzwi do sypialni. W praktyce bardzo skutecznym sposobem na intensywnie miauczącego kota jest sprawienie mu... kompana. Dwa koty nigdy nie będą się ze sobą nudzić, co powinno rozwiązać hałaśliwy problem. Pamiętaj! Intensywne miauczenie kota może być pochodną Twojego zachowania w przeszłości. Jeśli zwierzak nauczył się, że na każde miauknięcie reagujesz przyniesieniem mu smakołyka, to na pewno będzie to konsekwentnie wykorzystywać. Dlatego miauczenie, które nie jest pochodną samotności lub bólu, ale zwykłym wymuszaniem, po prostu ignoruj. Ile trwa obrzęk po szczepieniu? Kiedy udać się do lekarza, a kiedy wystarczy przygotować okład z sody? Sprawdź jak złagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Najważniejsze w poniższym artykule: Odczyn poszczepienny to naturalna reakcja organizmu na podanie szczepionki. Skala odczynu poszczepiennego zależna jest od organizmu dziecka: u niektórych pojawia się tylko delikatna opuchlizna w miejscu wkłucia, u innych może pojawić się większy obrzęk, podwyższona temperatura, a nawet wystąpić NOP. Odczyn poszczepienny to reakcja układu odpornościowego na podanie szczepionki. Niepożądany odczyn poszczepienny to silna reakcja organizmu po podaniu szczepionki. Nie należy szczepić dzieci w czasie infekcji przebiegającej z wysoką gorączką. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia odczynu poszczepiennego można zaraz po szczepieniu podać dziecku lek przeciwbólowy (po konsultacji z lekarzem), a także zastosować okład z sody w miejscu wkłucia. Okład z sody oczyszczonej to skuteczna metoda na łagodzenie obrzęku po szczepieniu. Obrzęk po szczepieniu może trwać do 2 dni, jeżeli utrzymuje się dłużej, lub objawy nasilają się, niezbędna jest wizyta u lekarza Odczyn poszczepienny czy NOP ? Wielu rodziców drży przed każdorazowym podaniem dziecku kolejnej dawki szczepionki, ze strachu przed demonizowanym NOP-em, czyli niepożądanym odczynem poszczepiennym. Warto wiedzieć, że opuchlizna po szczepieniu to jedna z najczęściej występujących, ale też całkowicie niegroźnych niepożądanych reakcji organizmu po szczepionce. Miejscowy obrzęk może być bolesny – ból czasami pojawia się tylko podczas ruchu, a niekiedy jest stały. Najczęściej odczyn utrzymuje się kilka dni. Jeżeli zauważmy, że skóra niemowlęcia w miejscu wkłucia stała się ciepła, czerwona napuchnięta, możemy podejrzewać, że doszło do odczynu poszczepiennego i warto spróbować ulżyć maluszkowi, robiąc okłady z sody na opuchliznę lub podając paracetamol, jeżeli pojawiła się gorączka. Co jeszcze warto wiedzieć o odczynach poszczepiennych i jak sobie z nimi radzić? Aby nieco uspokoić zatroskanych rodziców, postaramy się wyjaśnić, czym różni się prawidłowy odczyn poszczepienny od niepożądanego odczynu poszczepiennego i kiedy należy odczyn zgłosić lekarzowi. Odczyn poszczepienny Podanie szczepionki zawsze ma na celu wywołanie reakcji układu odpornościowego, po to, aby zaczął on produkować komórki i przeciwciała odpornościowe. U niektórych działanie układu odpornościowego na skutek podania szczepionki można zaobserwować pod postacią tak zwanych odczynów poszczepiennych. Rodzaj i nasilenie odczynu zależne jest od podanej szczepionki. Zwykle odczyn jest łagodny i pojawia się w miejscu wkłucia. Zaobserwować można wówczas lekkie zaczerwienienie, ocieplenie oraz tkliwość lub bolesność tego miejsca. Dolegliwości te zazwyczaj mijają w ciągu kilku godzin, czasami utrzymują się dzień lub dwa. Jednym z silniejszych odczynów poszczepiennych z bardzo charakterystycznymi objawami jest odczyn po szczepionce przeciwko gruźlicy. Po kilku tygodniach od podania szczepionki w miejscu wkłucia pojawia się naciek, rumień oraz grudka z pęcherzykiem, wypełnionym ropną zawartością. Po zagojeniu, u większości osób pozostaje typowa blizna. NOP – niepożądany odczyn poszczepienny O niepożądanym odczynie poszczepiennym mówimy z kolei wtedy, kiedy u osoby zaszczepionej pojawiają się nasilone reakcje, takie jak opuchlizna i zaczerwienienie obejmujące całe ramie, wysoka gorączka, bardzo złe samopoczucie, które powinny ustąpić w ciągu około 2 dni po szczepieniu. Bardzo rzadko, ale zdarzają się przypadki poważniejszych odczynów poszczepiennych, które objawiają się: zaburzeniami przytomności, omdleniami, długotrwałym, nieutulonym płaczem dziecka, bardzo wysoką, dochodzącą do 40 stopni gorączką, wysypką i rumieniem skórnym. Tego typu silne i gwałtowne reakcje najczęściej pojawiają się od kilku do kilkunastu minut po szczepieniu, dlatego wskazane jest, aby pacjent po podaniu szczepionki jeszcze przez jakiś czas był pod obserwacją. Każdy niepożądany odczyn poszczepienny powinien być zgłoszony do lekarza kwalifikującego pacjenta do szczepienia, ten z kolei powinien zgłosić go do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej. Leki przeciwbólowe i okład z sody po szczepieniu Wystąpienie odczynu poszczepiennego w dużej mierze zależy od organizmu szczepionego dziecka. Ta sama szczepionka u jednego dziecka może spowodować silną opuchliznę i podwyższoną gorączkę, z kolei u drugiego pojawi się tylko delikatny obrzęk miejsca wkłucia, który szybko zniknie. Aby zminimalizować ryzyko pojawiania się odczynu poszczepiennego, jako rodzice możemy zadbać o kilka istotnych spraw. Przede wszystkim, musimy dopilnować, aby dziecko, które będzie szczepione było zdrowe. Nie należy wykonywać szczepienia, jeżeli: dziecko jest w trakcie choroby, przebiegającej z gorączką powyżej 38,5 st. C, dziecko niedawno przechodziło chorobę przebiegającą z gorączką powyżej 38,5 st. C – powinno minąć co najmniej 2 tygodnie między gorączką a szczepieniem, u dziecka została zdiagnozowana postępują choroba ośrodkowego układu nerwowego, u dziecka istnieje podejrzenie encefalopatii padaczkowej lub innych chorób o podłożu neurologicznym, u dziecka zdiagnozowano uszkodzenie ośrodkowego kładu nerwowego, którego powodem są zaburzenia metaboliczne. Ponadto, pomocne w minimalizowaniu ryzyka wystąpienia obrzęku po szczepieniu może być: podanie dziecku leku przeciwbólowego – w zależności od wieku, acetaminofenu lub ibuprofenu – najlepiej skonsultować to z lekarzem, zachęcanie dziecka do poruszania ręką, w którą maluch dostał szczepionkę, zrobienie okładu z sody po szczepieniu. Ile trwa obrzęk po szczepieniu i kiedy odczyn poszczepienny wymaga wizyty u lekarza? Nawet jeżeli zastosujemy zalecane okłady po szczepieniu oraz podamy dziecku lek przeciwbólowy, może zdarzyć się tak, że jego zachowanie i ogólny stan wciąż będzie budziło nasz niepokój. Uskarżanie się na ból, czy stan podgorączkowy nie jest wskazaniem do pilnej interwencji, należy jednak niezwłocznie zgłosić się z dzieckiem do lekarza, jeśli: u dziecka utrzymuje się gorączka powyżej 38,5 stopnia, dziecko ma drgawki, dziecko jest cały czas senne, płacz dziecka trwa dłużej niż trzy godziny bez przerwy, zachowanie dziecka jest inne niż zwykle, u dziecka pojawiły się objawy alergiczne, opuchlizna na twarzy wysypka czy kłopoty z oddychaniem, węzły chłonne dziecka wyraźnie się powiększyły, w miejscu podania szczepionki utworzył się ropień, dziecko ma zaburzenia świadomości, u dziecka zaobserwowano niedowłady. Rodzice często zastanawiają się jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka. Obrzęk po szczepieniu może powodować dyskomfort u malucha, napuchnięta rączka jest obolała, a dziecko płaczliwe. Oprócz podania leku przeciwbólowego warto wypróbować domowe sposoby takie jak okłady po szczepieniu z sody czy kwaśnej wody. Soda po szczepieniu to bardzo stary, ale też skuteczny sposób na obrzęk po szczepieniu. Okład z sody po szczepieniu proporcje Soda oczyszczona to niedrogi produkt, dostępny w niemal każdym sklepie spożywczym, który jest używany w domowej apteczce jako środek łagodzący opuchliznę. Jak przygotować okład z sody po szczepieniu? Należy jedną łyżeczkę sody wymieszać z połową szklanki przegotowanej i ostudzonej wody. W takiej miksturze moczymy jałowy gazik i przykładamy w miejscu wkłucia, następnie lekko bandażujemy rękę czy udo dziecka. Okład po szczepieniu powinien zostać na miejscu do całkowitego wyschnięcia, czyli około 30-60 minut. Można powtórzyć go 1 do 2 razy w ciągu dnia. Okłady po szczepieniu nie powinny być jednak robione częściej, ponieważ mogą przesuszyć delikatną skórę dziecka. Rodzice pytają o ból i okłady po szczepieniu Jak załagodzić ból po szczepieniu u niemowlaka? Ból po szczepieniu u niemowlaka najlepiej załagodzić podając dziecku lek przeciwbólowy. W zależności od wieku dziecka wskazany będzie lek z inną substancją aktywną, dlatego najlepiej skonsultować to z pediatrą. Pomocne mogą być również okłady z sody minimalizujące opuchliznę. Obrzęk po szczepieniu – kiedy do lekarza ? Jeżeli obrzęk po szczepieniu u dziecka utrzymuje się ponad 3 dni, rumień powiększa się, a opuchlizna przybiera na sile, skóra staje się twarda i ciepła, wówczas najlepiej zabrać dziecko do lekarza. Ile trwa obrzęk po szczepieniu ? Obrzęk po szczepieniu najczęściej trwa od kilku godzin do 2-3 dni. Jest to uzależnione od dziecka i tego, jak jego organizm reaguje na szczepionkę. Jeżeli po tym czasie obrzęk nie zmniejsza się lub wręcz przeciwnie przybiera na sile i pojawiają się inne niepokojące objawy, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Szczepienia, Pandemia Jak zarejestrować dziecko na szczepienie Covid? Oto najszybszy sposób! Od połowy grudnia 2021 można już rejestrować na szczepienie przeciwko Covid-19 dzieci w wieku od 5 do 11 lat. Dotychczas było to możliwe wyłącznie dla osób od 12. roku życia.... Czytaj dalej → Choroby niemowląt, Szczepienia Meningokoki – Czym są meningokoki i czy należy się ich bać? Jednym ze szczepień zalecanych, czyli nieobowiązkowych i płatnych, w polskim kalendarzu szczepień są meningokoki. Czym są? To niewielkie bakterie, które stosunkowo rzadko powodują choroby, jednak gdy trafią do organizmu z... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Obowiązek szczepień a przymus szczepień: czym się różni? Czy nauczyciele finalnie będą musieli się szczepić? Ostatnia konferencja przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia wywołała spore zaskoczenie. Mimo wcześniejszych deklaracji, rząd dosyć niespodziewanie postanowił zdecydowanie zaostrzyć obostrzenia i ogłosić nowe, a także wprowadzić nauczanie zdalne dla wszystkich szkół. Najwięcej... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka 6w1 – co musisz o niej wiedzieć? Szczepienia dzieci to często kontrowersyjny temat dla rodziców. Kiedy po jednej stronie stoją zagorzali przeciwnicy szczepień, a po drugiej bezkompromisowi ich zwolennicy, rodzice stojąc po środku konfliktu, nie wiedzą co... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Już jest! Zgoda na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku 5-11 lat! Kiedy ruszą zapisy? Komisja Europejska wydała zgodę na szczepienia przeciw Covid dla dzieci w wieku od 5 do 11 lat. To dobra wiadomość dla wszystkich rodziców, którzy z niecierpliwością i stresem czekali na... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienie pięciolatków przeciwko koronawirusowi już wkrótce? Pięciolatki otrzymają dziecięcą wersję szczepionki Pfizer/BioNTech Prawdopodobnie już w przeciągu najbliższego tygodnia w USA może rozpocząć się akcja szczepień przeciw Covid-19 wśród dzieci. Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób pozytywnie zaopiniowała zalecenie szczepienia najmłodszych w wieku... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Szczepienia Kalendarz szczepień 2021 Zastanawiasz się jakie szczepienia dla dzieci są obowiązkowe? Kalendarz szczepień na 2021 rok zawiera informacje zarówno o obowiązkowych, jak i zalecanych, dodatkowo płatnych, szczepionkach, które mają za zadanie chronić organizm... Czytaj dalej → Szczepienia Niemowlę po szczepieniu Wymioty, brak apetytu, rozdrażnienie. To tylko niektóre objawy, które mogą wystąpić u dziecka po szczepieniu. Sprawdź jak powinna wyglądać kwarantanna brzdąca i jak zapobiegać innym objawom. Dowiedz się jak odróżnić... Czytaj dalej → Szczepienia Kalendarz szczepień 2019: zmiany! Co zmienia się w harmonogramie szczepień dzieci na 2019 rok? Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego opublikował kalendarz szczepień 2019. Zmiany dotyczą szczepienia przeciwko gruźlicy, odrze, śwince i różyczce oraz na pneumokoki. Jak wygląda kalendarz szczepień noworodków i dzieci na 2019?... Czytaj dalej → Niemowlę, Szczepienia Niemowlę po szczepieniu – co powinno zaniepokoić? Niemowlę po szczepieniu jest nieco osłabione, ponieważ jego organizm rozpoczął walkę drobnoustrojami, które zostały wprowadzone w szczepionce. Większość objawów nie powinna wywoływać Waszego niepokoju, jednak są też takie, przy których... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepionka MMR: odra, świnka, różyczka w jednym szczepieniu Szczepionka MMR to szczepienie wykonywane u dzieci w wieku 13-14 miesięcy oraz w wieku 10 lat. Szczepionka MMR jest obowiązkowa w Polsce. I choć odra, świnka, różyczka może pojawić się... Czytaj dalej → Szczepienia Pneumokoki: Szczepić czy nie szczepić? Czy szczepić dziecko przeciw pneumokokom? Pneumokoki? Co to dokładnie jest? Jakie objawy i powikłania wywołują? Jak można się nimi zarazić? I czy da się przed tym ochronić? Pneumokoki to chorobotwórcze... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia Bezpłatna szczepionka na pneumokoki dla dzieci urodzonych w latach 2013-16! Sprawdź szczegóły Od 20 marca do 30 czerwca 2018 będzie można bezpłatnie zaszczepić dziecko na pneumokoki. Kogo obejmie szczepionka? Czy warto szczepić się na pneumokoki? Pneumokoki są najczęstszymi winowajcami zakażeń bakteryjnych u... Czytaj dalej → Szczepienia Szczepić czy nie szczepić dziecko? Czy szczepienia są bezpieczne? Czy nie zaszkodzą mojemu dziecku? Czy w ogóle są skuteczne? Rodzice coraz częściej zadają takie pytania – i dobrze, bo lepiej wiedzieć, co podaje się swojemu... Czytaj dalej → Newsy, Szczepienia, Pandemia Szczepienia dzieci 5-11 lat przeciw Covid! MZ podało termin! Kiedy rozpocznie się akcja szczepień? Pod koniec listopada Europejska Agencja Leków, a następnie Komisja Europejska wydały zgodę na szczepienia dzieci w wieku 5-11 lat przeciwko Covid-19. Najmłodsi mają być według zaleceń szczepione specjalną dziecięcą dawką... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców Choroby z wysypką. Czym się charakteryzują wysypki wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze? Choroby z wysypką objawiają się licznymi wykwitami na skórze. Te mogą przyjmować postać plam, krostek, pęcherzyków lub grudek. Choć w pierwszej chwili takie zmiany mogą kojarzyć się z reakcją alergiczną... Czytaj dalej → Noworodek, Pielęgnacja niemowląt Jak zrobić krochmal do kąpieli dziecka? To proste! Krochmal do kąpieli jest jednym z najbardziej znanych babcinych sposobów na wszelkie zmiany skórne u niemowlęcia i małego dziecka. Sprawdza się przy podrażnieniach, wysypce, odparzeniach. Roztwór łagodzi podrażnienia delikatnej skóry... Czytaj dalej → Atrakcje weselne Stół wiejski na weselu Przygotowujesz tradycyjne, wiejskie wesele? Pamiętaj o wiejskim stole, który ostatnio coraz częściej pojawia się nie tylko na wiejskich weselach. Stół wiejski to nie tylko smaczne jedzenie, ale również dodatkowy wystrój... Czytaj dalej → Zdrowe zakupy Uzależnienie – definicja Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD) zespół uzależnienia to zbiór zjawisk fizjologicznych, behawioralnych i poznawczych, w którym używanie danej substancji lub klasy substancji przyjmuje dla danej osoby o wiele wyższy priorytet niż inne zachowania, które kiedyś miały większą wartość. Główną cechą zespołu uzależnienia jest pragnienie (często silne, czasem przytłaczające) sięgnęcia po substancje psychoaktywne (przepisane przez lekarza lub nie), alkohol lub tytoń2. Jak podaje American Psychiatric Association, uzależnienie to złożony stan, choroba mózgu, która przejawia się kompulsywnym stosowaniem danej substancji mimo szkodliwych konsekwencji. Osoby uzależnione skupiają się na używaniu tej substancji, takiej jak alkohol czy narkotyk, do tego stopnia, że to przejmuje ich życie. Piją alkohol lub biorą narkotyk nawet wtedy, gdy wiedzą, że spowoduje to problemy3. Rodzaje uzależnień Ogólnie rzecz biorąc uzależnienia możemy podzielić na nałogi przebiegające na płaszczyźnie zarówno fizycznej, jak i psychicznej, oraz na nałogi mające wyłącznie aspekt psychiczny. Samo uzależnienie fizyczne (fizjologiczne) polega na zwiększonej tolerancji organizmu na daną substancję w wyniku jej stosowania (potrzebna jest coraz większa dawka by osiągnąć oczekiwany efekt) i na występowaniu zespołu odstawiennego (abstynencyjnego) podczas zmniejszania dawki lub prób nagłego odstawienia substancji. Takie fizyczne uzależnienie może pojawić się w przypadku stosowania wielu leków, nawet jeśli przyjmujemy je zgodnie z zaleceniami lekarza4. Zespół odstawienny nie jest subiektywnym odczuciem osoby uzaleźnionej, ale daje obiektywnie mierzalne objawy: – spadek ciśnienia tętniczego, – zwolnienie czynności serca, – obniżenie poziomu kortyzolu, – obniżenie poziomu adrenaliny, – obniżenie poziomu dopaminy5. Uzależnienie psychiczne także jest szkodliwe – ma biologiczne podłoże w mózgu i prowadzi do spustoszeń w psychice, które nawet po zatrzymaniu szkodliwych zachowań nie cofają się samoistnie lub cofają bardzo powoli. Różni się od fizjologicznego tym, że nie dochodzi przy nim do zatrucia organizmu6. W zespole uzależnienia, zwłaszcza od jakiejś substancji, zwykle najpierw dochodzi do uzależnienia psychicznego, a potem do fizycznego. Do uzależnień psychiczno-fizycznych zaliczamy: a) uzależnienie od alkoholu (alkoholizm, choroba alkoholowa) – najczęściej występujący rodzaj uzależnienia; alkohol jest substancją o działaniu depresyjnym, czyli wpływającą na układ nerwowy uspokajająco, relaksująco, usypiająco, przeciwlękowo i spowalniająco; szacuje się, że uzależnienie od alkoholu skraca życie o 16 lat, ponieważ: – alkohol powoduje wiele chorób ( udar mózgu, zaburzenia krzepliwości krwi, zanik robaka móżdżku, zaburzenia czucia, stłuszczenie, a następnie marskość wątroby, chorobę wrzodową, zapalenie trzustki, cukrzycę, kardiomiopatię rozstrzeniową, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia hormonalne, osteopenię, nadciśnienie tętnicze, otyłość centralną, kamicę nerkową, zaburzenia gojenia się ran, niedokrwistość, małopłytkowość, obniżoną odporność, nowotwory: wątroby, przełyku, trzustki, języka, krtani, gardła, piersi, jelita grubego i odbytnicy), zmnieniając przy tym ich obraz, co nastręcza trudności z postawieniem diagnozy; – alkoholicy późno podejmują leczenie chorób somatycznych, leczą się niesystematycznie; – alkohol zmniejsza skuteczność leczenia; – alkohol zwiększa wypadkowość; – alkohol zwiększa ryzyko podjęcia próby samobójczej (3-9 razy); – zdarzają się śmiertelne zatrucia alkoholem7; b) uzależnienie od papierosów (nikotyny) – także bardzo częste uzależnienie; nikotyna pobudza organizm i podwyższa ciśnienie tętnicze; z czasem konieczne są coraz większe dawki nikotyny dla osiągnięcia tego samego poziomu pobudzenia; oprócz uzależnienia, palenie tytoniu niesie ze sobą ryzyko choroby sercowo-naczyniowej, nowotworu złośliwego, chorób układu oddechowego, niepłodności i zaburzeń w przebiegu ciąży8; obniża także wiek menopauzy u kobiet; c) uzależnienie od substancji lotnych (wąchanie rozpuszczalników, kleju) – wytworzenie się uzależnienia fizycznego zdarza się zwłaszcza w przypadku wdychania toluenu; środki te są bardzo niebezpieczne, ponieważ nie tylko uzależniają (zwłaszcza psychicznie), ale także powodują uszkodzenia różnych organów organizmu: wąroby, nerek, szpiku kostnego i mózgu (zaburzenia pamięci, intelektu i chodu); dojść może także do opuchnięcia gardła lub zaburzeń rytmu serca, włącznie z zatrzymaniem; zdarzają się przypadki uduszenia, spalenia lub śmierci w wyniku wypadku spowodowanego wąchaniem substancji lotnych9; d) uzależnienie od opioidów (opiatów), takich jak: – heroina – najsilniej uzależniający narkotyk; do uzależnienia do chodzi bardzo szybko; bardzo łatwo można ją przedawkować; przedawkowanie powoduje zwolnioną akcję serca, sinicę, krańcową senność, wiotczenie mięśni szkieletowych i spowolnienie oddechu aż do jego zaniku i zgonu; stosowaniu heroiny towarzyszy ryzyko zarażenia się chorobą zakaźną przenoszoną przez krew (WZW typu C, HIV)10; – inne opioidy to morfina, opium, kodeina, oksykodon; e) uzależnienie od środków uspokajających, nasennych i przeciwlękowych, np.: – barbituranów (leki nasenne) – szybko wywołują tolerancję organizmu, potrzebne są więc coraz większe dawki, przez co różnica między dawką terapeutyczną a dawką śmiertelną staje się niebezpiecznie mała; przedawkowanie może spowodować zapaść oddechową, śpiączkę i śmierć; długotrwałe stosowanie może wywoływać zaburzenia neurologiczne i psychiczne, a nawet zespół otępienny; barbiturany mogą powodować zapalenia oskrzeli i płuc11; – benzodiazepin (leki uspokajające, np. relanium) – o wiele bezpieczniejsze od barbituranów, ale także uzależniające; śmiertelne przedawkowanie zdarza się bardzo rzadko (zatrzymanie oddechu i akcji serca); ryzyko przedawkowania rośnie przy jednoczesnym stosowaniu innego depresanta (np. alkoholu)12. Niektóre substancje powodują uzależnienie psychiczne bez fizycznego (lub brak jest dowodów na występowanie fizycznego uzależnienia przy stosowaniu tych substancji). Mimo to mogą one być bardzo niebezpieczne także ze względu na ich fizyczny wpływ na organizm. Należą do nich: a) stymulanty (środki pobudzające), takie jak: – kokaina - może prowadzić do wyniszczenia psychicznego i fizycznego, uszkodzenia i martwicy przegrody nosowej, psychozy pokokainowej, paranoi na tle pasożytniczym (formikacja), anhedonii (utraty zdolności odczuwania przyjemności), a w przypadku kobiet w ciąży – śmierci płodu; zdarzają się zgody z powodu przedawkowania13; – amfetamina – zaburza zdolności intelektualne w zadaniach złożonych, zmniejsza potencję, może prowadzić do ogólnego wyniszczenia organizmu, anhedonii, psychozy majaczeniowo-urojeniowej, depresji, udaru mózgu; nieodwracalnie uszkadza niektóre neurony dopaminowe; przedawkowanie powoduje tachykardię, bóle w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze, a nawet zagrażającą życiu zapaść14; – ecstasy – powoduje długiego kaca (do 48 h), szczękościsk, podnosi ciśnienie krwi i przyspiesza tętno, powoduje migotanie komór serca; może wywoływać stany depresyjne, urojenia i psychozy; długotrwałe stosowanie zaburza procesy zapamiętywania (zmniejsza objętość hipokampu); ecstasy podnosi ciepłotę ciała, często niezauważalną dla osoby będącej pod jej wpływem, co może prowadzić do odwodnienia, które może wywołać spadek ciśnienia krwi, utratę świadomości, uszkodzenie organów wewnętrznych, a nawet zgon; zbyt intensywne uzupełnianie płynów z kolei może doprowadzić do śpiączki i także śmierci15; – mefedron – może wywoływać epizody psychotyczne, prowadzące do trwałych zaburzeń psychiatrycznych; sprzyja ryzykownym zachowaniom seksualnym; przedawkowanie powoduje przyspieszenie rytmu serca, palpitację, lęk, paranoję, depresję, napady padaczkowe, trudności w oddychaniu; może powodować udar lub hiponatremię (spadek poziomu sodu), w wyniku której może dojść do obrzęku mózgu i zgonu16; b) środki halucynogenne (w tym LSD, fencyklidyna, grzyby halucynogenne, rośliny halucynogenne); przypadki uzależnienia tymi substancjami zdarzają się bardzo rzadko, niemniej jednak są to środki bardzo niebezpieczne przede wszystkim ze względu na wywoływany przez nie stan psychiczny – panikę i spowodowane nią niebezpieczne zachowania, a także poważne zmiany psychotyczne, mogące prowadzić do trwałych zaburzeń psychiatrycznych17; c) konopie: – marihuana – może powodować zespół amotywacyjny (brak energii, apatię); osłabia pamięć krótkotrwałą i operacyjną; może zaostrzać zaburzenia psychiczne lub przyspieszać ich wystąpienie u osób ze skłonnościami do nich; regularne palenie marihuany zaburza funkcjonowanie dużych dróg oddechowych; co ciekawe, w przypadku marihuany występuje często zjawisko odwrotnej tolerancji – oczekiwane efekty uzyskuje się z czasem przy pomocy mniejszych dawek niż wcześniej18; – syntetyczne kannabinoidy – imitują działanie zawartego w konopiach psychoaktywnego THC; o ile marihuana zawiera także substancje o działaniu odwrotnym do THC, co niejako chroni przed groźnymi skutkami stosowania tego związku, to w kannabinoidach syntetycznych tej ochrony już nie ma; przedawkowanie powoduje utratę kontaktu z otoczeniem, co stwarza ryzyko różnego rodzaju niebezpiecznych wypadków; zbyt duże dawki mogą powodować strach, ataki paniki, zachowania agresywne i autoagresywne, a nawet zgon; stosowanie kannabinoidów syntetycznych może zwiększać ryzyko zaburzeń układu krążenia (podnoszą ciśnienie krwi), zaburzeń pracy serca, powodować bóle w klatce piersiowej, a nawet zawał; kannabinoidy mogą wywoływać drgawki, a niektóre ich metabolity mogą działać rakotwórczo19. Oprócz uzależnienia od substancji istnieją także uzależnienia od czynności uznawanej za nagradzającą. Są one nazywane uzależnieniami behawioralnymi (czynnościowymi). Czynność taka początkowo sprawia przyjemność, ale później staje się przymusowa i wywiera negatywny wpływ na codzienne życie i jego aspekty takie jak praca, związek, zdrowie czy stan konta. Do uzależnień behawioralnych zalicza się – uzależnienie od zakupów (zakupoholizm) – zakupy mogą uzależniać, ponieważ po dokonaniu zakupu wydziela się w naszym organizmie większa ilość dopaminy, która wywołuje odczucie przyjemności i łagodzi ewentualne napięcie; w zakupoholizmie występuje zjawisko tolerancji, czyli w tym wypadku coraz większa ilość wydawanych pieniędzy i czasu przeznaczanego na zakupy, oraz abstynencji, czyli złe samopoczucie w sytuacji niemożności kupienia danych przedmiotów; głównym celem zakupów staje isę uśmierzenie nieprzyjemnych odczuć20; – uzależnienie od pracy (pracoholizm) – motywuje do destrukcyjnych zachowań, takich jak nałogowe regulowanie uczuć, tworzenie iluzji zniekształcających rzeczywistość i budowanie wizerunku na nadmiernym zaangażowaniu w pracę; pracoholizm niszczy więzi z bliskimi; pracoholik wszystkie swoje najważniejsze potrzeby (takie jak ambicja, poczucie władzy, kontroli, rywalizacja, sukces i prestiż) zaspokaja w miejscu pracy; to uzależnienie prowadzi do poczucia osamotnienia, braku kontaktu z własnymi emocjami (są albo tłumione, albo pokrywane złością), konfliktów, a także problemów zdrowotnych21; – uzależnienie od seksu (seksoholizm) – jak Bohdan Woronowicz, „seksoholizm to stan psychiczny charakteryzujący się przede wszystkim stałym, wewnętrznym przymusem (silną potrzebą) realizowania w warunkach realnych bądź wirtualnych, z przedmiotami lub osobami, czynności/zachowań o charakterze erotycznym lub seksualnym”; do czynności tych należą kontakty fizyczne, oglądanie pornografii, masturbacja, cyberseks, fantazjowanie na tematy erotyczne; do uzależnienia dochodzi po wielokrotnym powtarzaniu tych czynności, mimo szkodliwych następstw; czynności te są przedkładane wtedy ponad inne zajęcia i zachowania, a próby kontrolowania lub zaprzestania ich są nieudane; w seksoholizmie występuje poczucie fizycznego przymusu znalezienia zaspokojenia, nawet jeśli sprawia ono ból, z jednoczesnym brakiem odczuwania prawdziwego pożądania i ochoty na seks22; – uzależnienie od internetu (siecioholizm) – według badań ok. 4-8% regularnych użytkowników internetu jest od niego uzależnionych; uzależnienie to rozpoznaje się przede wszystkim wtedy, gdy korzystanie z internetu niekorzystnie wpływa na życie danej osoby (wywołuje pogorszenie relacji z bliskimi, problemy w szkole lub w pracy, itp.) 23; – uzależnienie od hazardu – częste, powtarzające się uprawianie hazardu, który zaczyna kontrolować życie chorego i prowadzi do zaniedbania jego społecznych, zawodowych i rodzinnych zobowiązań; główne czynniki, jakie mogą prowadzić do powstania tego uzależnienia, to głębokie zaburzenie poczucia własnej wartości, zaburzenia relacji z innymi i niekontrolowane stany pobudzenia wywoływane grą; ostatecznie gra staje się dla hazardzisty najważniejsza, na czym cierpi jego zdrowie fizyczne i relacje z otoczeniem; uzależnieniu towarzyszą zaburzenia logicznego myślenia związane z graniem, np. przy przewidywaniu wygranej; problemy z hazardem ma 2-3% społeczeństwa24; – uzależnienie od opalania (tanoreksja) – polega na obsesyjnej chęci nadania skórze ciemniejszego odcienia; o wiele częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn; może prowadzić do powstania nowotworu skóry25; – uzależnienie od ćwiczeń fizycznych – choć ćwiczenia fizyczne ogólnie rzecz biorąc są zdrowe, to od nich także można się uzależnić; o uzależnieniu tym mówimy wtedy, gdy osoba ćwicząca ma objawy odstawienia przy braku ćwiczeń (nerwowość, rozdrażnienie, lęk), występuje u niej potrzeba coraz częstszego lub dłuższego wykonywania ćwiczeń lub ćwiczy mimo negatywnych konsekwencji (np. pomimo kontuzji); szacuje się, że na to uzależnienie cierpi ok. 5% ogólnej populacji, 7% studentów kierunków sportowych i od 2 do 30% osób regularnie ćwiczących26; – uzależnienie od jedzenia (jedzenioholizm) – jest to zaburzenie odżywiania, w którym spożywa się zbyt duże ilości pokarmu w niekontrolowany sposób, bez odczuwania głodu fizycznego; jedzenie ma na celu zagłuszenie problemów i trudnych emocji; osoba uzależniona sięga po jedzenie nie tylko wtedy, kiedy jest głodna, ale także przy podwyższonym napięciu emocjonalnym, lęku, niepokoju lub innych silnych uczuciach; zaniedbywane są inne źródła przyjemności; przejedzenie powoduje negatywne skutki zdrowotne27; – uzależnienie od zdrowego odżywiania się (ortoreksja) – nadmierna koncentracja na zdrowych sposobach odżywiania; spędzanie czasu głównie na obmyślaniu i przygotowywaniu zdrowych posiłków kosztem innych czynności; unikanie spotkań towarzyskich, by nie być narażonym na „niezdrowe” jedzenie; może prowadzić do wielu chorób z powodu niedożywienia organizmu (braku niezbędnych składników odżywczych); leczy się głównie przy pomocy racjonalnej diety ułożonej przez lekarza lub dietetyka (dla wyrównania niedoborów); jeśli chory nie akceptuje takiej diety, konieczna jest także psychoterapia28. Uzależnienie – objawy Uzależnienie charakteryzuje się przede wszystkim: – poczuciem przymusu, – brakiem kontroli nad zachowaniem, – potrzebą coraz silniejszych doznań (zjawisko tolerancji), – zaniedbywaniem obowiązków, – ograniczeniem innych przyjemności,– kontynuowaniem zachowania mimo jego szkodliwości. Ponadto w przypadku uzależnień od substancji możemy zaobserwować u chorego objawy: a) fizyczne: – zaczerwienione lub szkliste oczy, – rozszerzone źrenice, – nagłe zmiany wagi, – problemy ze snem lub zbyt długie spanie, – niezadbany, niechlujny wygląd, – słaba koordynacja ruchowa, – zmnieniony zapach ciała, b) psychologiczne: – zwiększona drażliwość lub agresywność, – zmiany nastawienia/osobowości, – senność, – depresja, – nagłe zmiany w kręgu znajomych, – dramatyczne zmiany zwyczajów i/lub priorytetów, – podjęcie działalności przestępczej29. Przy uzależnieniach behawioralnych najważniejsze symptomy to: – spędzanie większości czasu na wykonywaniu danej czynności, myśleniu o niej, organizowaniu jej wykonywania lub dochodzeniu do siebie po jej wykonywaniu; – korzystanie z danej czynności jako głównego sposobu radzenia sobie z emocjami i by „poczuć się normalnie”, – kontynuowanie czynności mimo fizycznych i/lub psychicznych szkód, – doświadczanie problemów z porzuceniem czynności mimo postanowienia, by z nią skończyć, – zaniedbywanie obowiązków pracowniczych, szkolnych lub rodzinnych, by częściej wykonywać daną czynność, – doświadczanie objawów zespołu abstynencyjnego (np. depresja, rozdrażnienie) podczas prób zaprzestania czynności, – minimalizowanie lub ukrywanie rozmiarów problemu30. Najczęstszym uzależnieniem w Polsce jest choroba alkoholowa. Główne objawy alkoholizmu to: – wewnętrzny przymus wypicia; – utrata kontroli nad piciem; – zwiększenie tolerancji na alkohol (picie coraz większych ilości alkoholu by osiągnąć stan nietrzeźwości); – zmniejszona tolerancja na alkohol – w późniejszej fazie ten sam efekt nietrzeźwości osiąga się przy mniejszych ilościach alkoholu; – koncentracja życia wokół alkoholu; – problemy z pamięcią i świadomością („urwany film”); – udowadnianie kontroli nad piciem (okresowe abstynencje); – alkoholowy zespół abstynencyjny po odstawieniu alkoholu – drżenie mięśni, niepokój, drażliwość, nudności, wymioty, nadpotliwość, biegunka, zaburzenia świadomości, majaczenia31. Uzależnienia u dzieci Dzieci i młodzież także są narażone na różnego rodzaju uzależnienia. Według raportu Fundacji CBOS i Krajowego Biura Przeciwdziałania Narkomanii z roku 2016 główne zagrożenia odnotowane w grupie wiekowej 18-19 latków to: a) palenie papierosów – pali regularnie ok. 21% badanych (odsetek ten spada od roku 2003); b) picie alkoholu – przynajmniej raz w ciągu miesiąca przed badaniem piwo piło aż 72% badanych, wódkę lub inne mocne alkohole – 63%, a wino – 41%; w ciągu miesiąca przed badaniem przynajmniej raz upiło się 44% uczniów, a 8% upiło się co najmniej trzy razy; c) narkotyki – 17% badanych przyznało się do przynajmniej jednorazowego użycia narkotyku w ciągu roku przed badaniem; najczęściej stosowanymi narkotykami były marihuana lub haszysz, następnie leki uspokajające lub nasenne nie przepisane przez lekarza; spada liczba osób sięgających po dopalacze: w 2016 roku tylko 1% osób przyznał się do użycia dopalacza w ciagu ostatniego miesiąca, a 2% - w ciągu ostatniego roku; d) internet – według badania nadużywanie internetu powoduje problemy u 20% badanych, a u 4% obserwuje się cechy uzależnienia od internetu; uzależnienie to występuje przede wszystkim u osób spędzających w internecie więcej niż sześć godzin dziennie; e) hazard – rośnie zainteresowanie hazardem wśród młodzieży; w roku 2016 w grach liczbowych innych niż Lotto brało udział 20% badanych (przy czym więcej chłopców niż dziewcząt); w grupie wysokiego ryzyka uzależnienia znajduje się 6% badanych[32]. Bez względu na rodzaj uzależnienia, rodzice powinni zwracać uwagę na niepokojące sygnały ze strony dziecka, takie jak: – zapach alkoholu lub tytoniu w oddechu lub na skórze dziecka; – zmiana zachowania, większa kłótliwość lub nawet skłonność do fizycznej agresji; – spędzanie ponad 20 godzin w tygodniu w internecie lub na grach komputerowych; – zaczerwienione oczy, częste uskarżanie się na kłopoty ze zdrowiem (bóle grypopodobne, problemy z żołądkiem); – nadmierne zmęczenie; – utrata zainteresowania szkołą; – gorsze oceny; – opuszczanie lekcji; – nowi przyjaciele (nie interesujący się rodziną ani zajęciami szkolnymi dziecka); – szmatki lub kawałki papieru nasiąknięte chemikaliami; – farba lub inne plamy na ubraniu, dłoniach lub twarzy; – poczucie samotności; – depresja; – szkodliwe lub ryzykowne zachowania (np. niszczenie przedmiotów, wandalizm, kradzieże); – zadawanie sobie ran; – zachowania kompulsywne; – zaburzenia odżywiania[33]. Leczenie uzależnień Celem leczenia jest zaprzestanie przez pacjenta stosowania danej substancji lub wykonywania danej czynności (lub wykonywanie jej w sposób o wiele mniej intensywny, nie dający szkodliwych efektów). Formy leczenia objemują: a) detoks – proces usunięcia szkodliwej substancji z organizmu; najlepiej, aby przebiegał pod kontrolą lekarza czuwającego nad bezpieczeństwem pacjenta; w razie potrzeby lekarz może podać choremu leki łagodzące objawy; detoks przeważnie trwa od kilku godzin do kilku dni; b) leczenie substytucyjne – stosowane w przypadku osób uzależnionych od opioidów; osobom tym bardzo trudno zachować długoterminową abstynencję, dlatego oferuje się im zamianę nielegalnych opioidów na środki legalne, przepisywane przez lekarza, i z wielu względów o wiele bezpieczniejsze, takie jak metadon (pełny agonista receptorów opioidowych) lub buprenorfina (częściowy agonista receptorów opioidowych); leczenie substytucyjne poprawia fizyczną i psychiczną kondycję pacjenta, a także dobrze wpływa na jego funkcjonowanie społeczne[34];c) reprogramming – uczenie pacjenta nowych, korzystnych zachowań;d) psychoterapia indywidualna;e) psychoterapia grupowa;f) psychoedukacja;g) trening umiejętności;h) terapia skoncentrowana na rozwiązaniach. Terapia może przebiegać w placówce zamkniętej, na oddziale dziennym lub ambulatoryjnie, w poradni leczenia uzależnień. Wybierając placówkę, upewnijmy się, czy leczy ona daną formę uzależnienia. Na leczenie w warunkach stacjonarnych wymagane jest skierowanie (od lekarza rodzinnego lub psychiatry). Do poradni leczenia uzależnień możemy się zgłosić bez skierowania[35]. Z powodu uzależnienia cierpi nie tylko osoba chora, ale także jej bliscy. Dlatego często warto, by terapię przeszedł także współmałżonek lub partner osoby uzależnionej (terapia dla współuzależnionych – często to od niej zaczyna się proces zdrowienia rodziny) lub cała rodzina (terapia rodzinna). Również dzieci osób uzależnionych mogą przejść leczenie, chociażby już jako osoby dorosłe – istnieją np. różne formy terapii dorosłych dzieci alkoholików. Bibliografia asked-questions/there-difference-between-physical-dependence o [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] uzalezniony-moze-wziac

uskarżanie się na ból